Τομακτικές Ιστορίες  

ΠΡΙΝ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ,ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΟ 1960 ΕΠΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΗ ΣΙΒΗΡΙΑ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟ ΓΕΩΛΟΓΟΥΣ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΓΕΩΤΡΥΠΑΝΟ ΠΟΥ...ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ. ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΓΕΩΤΡΥΠΑΝΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΒΑΘΟΣ,ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΟΠΩΣ Η ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ Η ΚΟΡΕΑ,ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΕ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΟΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΡΥΞΟΥΝ. ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΥΠΟΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ,ΠΟΥ ΜΑΘΕΥΤΗΚΕ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΤΗ ΦΙΛΑΝΔΙΑ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΓΚΥΡΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ AMMENUSASTIA Η ΕΙΔΗΣΗ ΕΦΤΑΣΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ,ΟΤΑΝ ΤΟ ΓΕΩΤΡΥΠΑΝΟ ΕΦΤΑΣΕ ΤΟ 14,4 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟ ΒΑΘΟΣ,ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΓΥΡΝΑΓΕ ΤΡΕΛΑ,ΕΝΩ ΚΑΤΑΓΡΑΦΤΗΚΕ ΜΙΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ 1100 ΒΑΘΜΩΝ ΚΕΛΣΙΟΥ. ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΚΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ. ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΓΗ. ΕΙΧΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΛΑΚΩΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΑΘΗ. ΤΟΥΣ ΞΑΦΝΙΑΣΕ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ,ΜΑΖΙΜΕ ΕΝΑ ΡΕΥΜΑ ΑΕΡΙΟΥ,ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΛΑΜΠΕΡΑ ΦΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΦΑΝ '' ΕΧΩ ΚΥΡΙΑΡΧΙΣΕΙ '' ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΟΤΑΝ ΕΒΑΛΑΝ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΑΚΟΥΣΑΝ ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ. ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΗΤΑΝ Ο ΔΡ.ΑΣΣΑΚΩΦ (ΑΖZACOVE). ΑΥΤΟΣ ΔΗΛΩΣΕ : ''ΣΑΝ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Η ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ,ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΤΩΡΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΚΑΛΗΨΗ ΑΛΛΑ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΠΕΙΣΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΤΡΥΠΗΣΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ''. ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΛΑΚΩΝ,ΛΕΕΙ Ο ΑΣΣΑΚΩΦ,ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ..ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ: '' ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΟΜΙΖΑΜΕ ΟΤΙΗ ΦΩΝΗ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΗΚΕ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ,ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΥΠΟΨΙΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΑΝ.ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ,ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ Η ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ '' (μήπως οι κραυγές δεν ηταν απο ανθρώπους,αλλά απο δαίμονες-εξωγήινους)

Ο Αχέρων είναι ποταμός της Ηπείρου. Οι πηγές του βρίσκονται στον νομό Θεσπρωτίας, στο χωριό Γλυκή αποτελόντας σημαντικό τουριστικό πόλο έλξης. Είναι το φυσικό σύνορο μεταξύ των νομών Θεσπρωτίας και Πρεβέζης. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τα νερά του ποταμού ήταν πικρά καθώς ένα “στοιχειό” (τέρας) που ζούσε στις πηγές του δηλητηρίαζε τα νερά. Ο Άγιος Δονάτος, πολιούχος της Μητρόπολης Παραμυθιάς Θεσπρωτίας, σκότωσε το στοιχειό και τα νερά του Αχέροντα έγιναν γλυκά. Έτσι πήρε και το όνομά του το χωρίο Γλυκή. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο απο την αρχαία Ελληνική μυθολογία που μαρτυρά την συνέχεια αυτής στην σύγχρονη πλέον λαϊκή παράδοση είναι το εξής: Κατα την τιτανομαχία οι Τιτάνες έπιναν νερό απο τον Αχέροντα για να ξεδιψάσουν γεγονός που προκάλεσε την οργή του Δία ο οποίος μάυρισε και πίκρανε τα νερά του.

Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο ποταμός αυτός αποτελεί κλάδο του ομώνυμου υπόγειου ποταμού, το διάπλου του οποίου έκανε, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία ο “ψυχοπομπός” Χάρων, μεταφέροντας τις ψυχές των νεκρών στον Άδη. Στο δρόμο του ο ποταμός διασταυρωνότανε με τους Πυριφλεγέθοντα και Κοκκυτό, συναποτελόντας τους τρείς ποταμούς του Άδη, και οι τρείς με θλιβερά ονόματα (Αχέρων = χωρίς χαρά, Πυριφλεγέθοντας = πυρακτωμένος, Κοκκυτός = θρήνος) συμβολίζοντας την θλίψη του θανάτου και δίνοντας τον συμβολισμό της πύρινης κολάσεως, όπως διατηρείται ακόμη και στην Χριστιανική θρησκεία. Στις εκβολές του Αχέροντα, στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμο του νομού Πρεβέζης, βρίσκεται το αρχαίο Νεκρομαντείο της Εφύρας.

Η ιστορία μας ξεκινά με ένα όμορφο αγόρι τον Νίκο. Ήταν η πρώτη έξοδος από το στρατόπεδο εκεί στον Έβρο . Ήταν τόσο μεγάλη η δίψα του να βγει έξω, να διασκεδάσει, να ξεδώσει από την πλήξη του στρατοπέδου. Είχε ακούσει για ένα κλαμπ στην περιοχή το οποίο μάζευε πολύ κόσμο. Κατευθύνθηκε προς τα κει.

Η πόρτα του κλαμπ άνοιξε και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα κόσμο γεμάτο με χρώματα, μουσική και όμορφες κοπέλες. Άρχισε να πίνει , να χορεύει, να βρίσκει ξανά τον εαυτό του που είχε χάσει στην ανιαρή ζωή του στρατοπέδου.

Εκεί στην γωνιά του μπαρ , ένα παράξενο κορίτσι τον παρακολουθούσε σε κάθε τρέλα, σε κάθε ξέσπασμα του στον παραδεισένιο κόσμο που ζούσε, στην απόλυτη ελευθερία της διασκέδασης. Πλησίασε με αυτοπεποίθηση του απόλυτου αρσενικού και άρχισε να την φλερτάρει…Η κοπέλα ανταποκρίνονταν στις τρέλες που σκαρφίζονταν και χαμογελούσε με τις αστείες ιστορίες και τα καμώματα του.
Οι ώρες περνούσαν. Είχε πάει ήδη 4 το πρωί κι έπρεπε να επιστρέψει στο στρατόπεδο. Προσφέρθηκε να την συνοδέψει στο σπίτι της . Εκείνη αρνήθηκε ευγενικά με την τρεμάμενη φωνή της από το αγιάζι του πρωινού. Της πρόσφερε το μπουφάν του , σαν γνήσιος τζέντλεμαν , φιλήθηκαν και του έδωσε το τηλέφωνο της με την υπόσχεση να βρεθούν ξανά την επόμενη ημέρα .

Οι ώρες πέρασαν γρήγορα και ήρθε η ώρα της εξόδου από το στρατόπεδο. με λαχτάρα έτρεξε στο καρτοτηλέφωνο να μιλήσει με την κοπέλα που τόσο τον είχε ενθουσιάσει την προηγούμενη νύχτα….Μια φωνή ακούστηκε από το ακουστικό ”παρακαλώ….”. ”Την Μαρία θα ήθελα απάντησε ο νεαρός με ένα κόμπιασμα στην φωνή του. ”Μου κάνεις πλάκα νεαρέ μου” απάντησε η γυναίκα ”η κόρη μου η Μαρία δεν ζει πια…πάει ένας χρόνος από τότε που έφυγε από την ζωή”

” Μα…εχθές ήμαστε μαζί στο κλαμπ…δεν είναι δυνατόν..μήπως εσείς μου κάνετε πλάκα…μα της έδωσα και το μπουφάν μου…” εξέφρασε με απορία ο Νίκος.

”Μακάρι να έκανα πλάκα αγόρι μου η Μαρία είναι θαμμένη στην είσοδο του νεκροταφείου του χωριού μας…πέρυσι σκοτώθηκε με το μηχανάκι της γυρνώντας από διασκέδαση…”Μπορώ να έρθω στο σπίτι σας να μιλήσουμε είμαι σίγουρος ότι δεν κάνω λάθος αυτή ήταν παρακάλεσε ο Νίκος.Τότε η μητέρα της του είπε την διεύθυνση και ο νεαρός δίχως άλλο έτρεξε με αγωνία στο σπίτι. Η μητέρα της Μαρίας του άνοιξε . Επάνω στην κονσόλα ήταν η φωτογραφία της Μαρίας σε στιγμές ευτυχίας με τις φίλες της. ”Μ αυτή την κοπέλα ήμουν εχθές ψέλλισε ο νεαρός….”.
Η μαμά της Μαρίας ξέσπασε σε λυγμούς ” Σε παρακαλώ μην με βασανίζεις άλλο , η Μαρία δεν ζει…πια . Άσε με στον πόνο μου..δεν το αντέχω..σε παρακαλώ φύγε..αν θες να δεις την Μαρία ξέρεις που θα την βρεις…”

Έφυγε…….κατευθύνθηκε στο νεκροταφείο…εκεί στον πρώτο τάφο μετά την είσοδο του νεκροταφείου πάνω σ ένα περίτεχνα φτιαγμένο τάφο είδε το μπουφάν του.

Ένας ολόλευκος σταυρός πρόβαλε και πάνω του γραμμένο….Μαρία ….ετών 22…..

Μια νυχτα ο θειος μου μου διηγοταν ιστοριες απο το στρατο(το συγκεκριμενο στρατοπεδο βρισκοταν στον εβρο).Μια νυχτα επρεπε να ελεγξει το στρατοπεδο και εξω απο το στρατοπεδο αλλα επειδη ηταν ερημια ζητησε απο ενα φιλο του να παει μαζι του…με την συζητηση προχωρησαν μεσα απο το δασος και εφτασαν σε ενα φυλακιο.Μπηκαν μεσα και ειδαν οτι ολα ηταν καμενα…Καποια στιγμη την ωρα που γυριζαν πισω ακουσαν μια φωνη δυνατη να λεει΄΄Μανααα Σωσε μεε!΄΄ Εκεινοι απο το φοβο τους γυρισαν πισω και ειπαν τι εγινε στους αλλουν αλλα κανεις δεν τους πιστευε τοτε πηγαν και στον λοχια και του ειπαν να πανε ολοι μαζι να δουν τι συμβαινει!Μολις εφτασαν ειδαν οτι το φυλακιο ειναι αδειο και κοιταξαν αν καποιος τουσ εκανε πλακα αλλα τιποτα..Ο λοχιασ ετοιμαζοταν να δωσει φυλακη στον θειο μου κ τον φιλο του αλλα μολισ γυριζαν ακουσαν την ιδια φωνη να λεει ΄΄Μανα Σωσε Με Καιγομαιιι΄΄Μολισ γυρισαν στο στρατοπεδο ειπαν στον ταγματαρχη τι εγινε και εκεινος(πιο εμπειροσ διοτι ητνα πολλα χρονια εκει)τους ειπε οτι πριν 10 χρονια στο φυλακιο εκεινο ηταν 2 φανταροι και επειδη ηταν χειμωνας ειχαν ανοιχτη η σομπα και καποια στιγμη αρπαξε η στολη του ενος και αρχισαν ολα να καιγονται ο ενασ δεν καταφερε να σωθει ο αλλος προσπαθησε να κατεβει σε ενα ποταμι πιο κατω να σβησει τη φωτια αλλα ουτε εκεινος επιβιωσε..και τους ειπε επισης οτι αυτο που ακουγαν ηταν οι κραυγες τουν την ωρα που πεθαιναν..

Ήμουν μια μέρα με τις κολλητές μου φίλες την Εύη , τη Θάλεια,τη Ρίνα ,την Ιόλη και την Όλγα. Πηγαίναμε βόλτα με τα ρόλερ . Ξαφνικά, την προσοχή μας τράβηξε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που ποτέ ως τώρα δεν είχαμε προσέξει. Η πιο τολμηρή από μας, εγώ παρότρυνα τις άλλες να μπούμε μέσα. Κανείς δεν αντιστάθηκε σ’αυτό! Με την μανία του εξερευνητή αρχίσαμε να εξερευνούμε το μέρος. Στην αρχή τίποτα το παράξενο δεν συνέβη μέχρι που ακούσαμε μια τσιρίδα ενός απελπισμένου κοριτσιού. Τρέξαμε κατευθείαν προς το μέρος του. Αυτή η φωνή ακουγόταν από το υπόγειο, το μέρος που κανείς δεν τολμούσε να πάει! Δεν προλάβαμε να κάνουμε βήμα και ξαφνικά όλες νιώσαμε κάτι κρύο ανάμεσά μας και είδαμε ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και ολόλευκα ρούχα ματωμένα να μας πλησιάζει χαμογελώντας περίεργα. Όσο μας πλησίαζε κρυώναμε όλο και πιο πολύ. Το κοριτσάκι άπλωσε το χέρι του και μας έπιασε όλες και μας οδήγησε στο υπόγειο με θλιμμένο πρόσωπο. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά μια απαίσια μυρωδιά πλημμύριζε το δωμάτιο. Ένας νεκρός άντρας και μια νεκρή γυναίκα βρισκόντουσαν στη μέση του δωματίου. Το κοριτσάκι μας κοίταξε κατάματα και μας είπε πως δεν θα το ξανακάνει και μια από μας φοβισμένη ρώτησε τι δε θα ξανακάνεις. Το κοριτσάκι αποκρίθηκε πως δεν θα ξανασκοτώσει. Όλες τότε φοβισμένες τρέξαμε στο κοντινότερο σπίτι τρομοκρατημένες!!! Πήγαμε στο σπίτι της Εύης , και τα εξηγήσαμε όλα στον μπαμπά της. Αυτός δεν μας πίστεψε και μας είπε ότι λέμε χαζομάρες και εμείς για να του το αποδείξουμε τον πήγαμε εκεί και διαπιστώσαμε πως το κοριτσάκι είχε χαθεί… Κατεβήκαμε στο υπόγειο και είδαμε τα πτώματα εκεί. Την άλλη μέρα στις εφημερίδες έγραφε ότι βρέθηκε το πτώμα ενός κοριτσιού. Στην εφημερίδα είδαμε πως αυτό το κοριτσάκι ήταν το κοριτσάκι που είδαμε χθες!!!!!!